آشنایی با قوانین موافقت ‌نامه‌ ها معاهدات و ادارات ملی منطقه‌ ای و بین‌ المللی ثبت اختراع 1

آشنایی با قوانین موافقت ‌نامه‌ ها معاهدات و ادارات ملی منطقه‌ ای و بین‌ المللی ثبت اختراع 1
سطح مقاله

پیشرفته 2
کلمات کلیدی

اداره ملی ثبت اختراع
اداره ثبت اختراعات ایران
اداره USPTO
موافقتنامه های منطقه ای
ادارات منطقه ای ثبت اختراع
کنوانسیون EPC
سازمان EPO
پروتکل هراره
سازمان ARIPO
موافقتنامه بنگوئی
سازمان OAIP
موافقتنامه 486
آیین نامه ثبت اختراع شورای همکاری خلیج فارس
اداره GCCPO
معاهده PCT
کنوانسیون پاریس
موافقتنامه استراسبورگ
معاهده بوداپست
معاهده PLT
موافقتنامه تریپس
امتیاز کاربران

۵ امتیاز از ۵ (۱ رای)

 
 
آمار مقاله

  • بازدید کل ۱۵,۵۸۱
 
آمار آزمون مقاله

  • کل شرکت کنندگان ۶۱
  • تعداد افراد شرکت کننده ۹
 
 

آشنایی با قوانین موافقت ‌نامه‌ ها معاهدات و ادارات ملی منطقه‌ ای و بین‌ المللی ثبت اختراع 1

بعد از انجام یک فعالیت نوآورانه، جهت پتنت کردن آن باید در اولین قدم تقاضانامه پتنتی که نوآوری را به صورت کامل تشریح کرده و شامل ادعاهای اختراع است، تهیه شود. سپس متقاضی که می‌تواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد، این تقاضانامه را به یک اداره ثبت اختراع دارای صلاحیت لازم برای اعطای پتنت (grant) در جغرافیای مورد نظر، ارسال می‌کند. اداره ثبت اختراع، سازمانی دولتی یا بین‌دولتی است که اعطای گواهی‌نامه‌های ثبت اختراع را بر عهده دارد. به عبارت دیگر، ادارات ثبت اختراع نهادهایی هستند که براساس این که تقاضانامه پتنت الزامات پتنت شدن را دارد یا خیر، در مورد اعطای پتنت یا رد این تقاضانامه تصمیم‌گیری می‎کنند. ادارات ثبت اختراع بر اساس حوزه جغرافیایی که پوشش می‌دهند به سه دسته ادارات ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی ثبت اختراع تقسیم‌بندی می‌شوند. هر کشوری در زمینه ثبت اختراع، قوانین ملی را وضع کرده است به طوری که اداره ملی ثبت اختراع آن کشور بر اساس این قوانین عمل می‌کند. معمولاً مخترعان، تقاضانامه‌های پتنت را نخست برای اداره ثبت اختراع کشور خودشان ارسال می‌کنند. در این مجموعه مقالات، اداره ثبت اختراعات ایران و اداره ثبت اختراع و علائم تجاری آمریکا به عنوان دو مورد از ادارات ملی ثبت اختراع با توضیحات بیشتر تشریح شده است. علاوه بر ادارات ملی، برخی از کشورها برای حفاظت از مالکیت فکری و از جمله اختراعات، قراردادها و موافقت‌نامه‌های منطقه‎ای را منعقد کرده و براساس آن‌ها ادارات منطقه‎ای ثبت اختراع را تأسیس کرده‌اند. در این زمینه می‌توان کنوانسیون ثبت اختراع اروپا به عنوان مبنای تشکیل سازمان ثبت اختراع اروپا، کنوانسیون ثبت اختراع اوراسیا به عنوان مبنای تشکیل سازمان ثبت اختراع اوراسیا، پروتکل هراره به عنوان مبنای عملکرد سازمان مالکیت فکری منطقه آفریقا در اعطای پتنت، موافقت‌نامه بنگوئی به عنوان مبنای تشکیل سازمان مالکیت فکری آفریقا، موافقت‌نامه 486 به عنوان مبنای ایجاد یک رژیم مشترک مالکیت فکری بین کشورهای آند و آیین‎نامه ثبت اختراع شورای همکاری کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به عنوان مبنای فعالیت اداره ثبت اختراع شورای همکاری خلیج فارس را نام برد. با وجود آن که هدف تمام این موافقت‌نامه‌ها، هماهنگ کردن و تسهیل فرایند اعطای پتنت به متقاضیان است چند تفاوت بنیادی بین آن‌ها وجود دارد که در ادامه تشریح خواهد شد. همچنین سازمان جهانی مالکیت فکری یا وایپو تنها اداره بین‌المللی ثبت اختراع در جهان است. البته شایان ذکر است که سازمان جهانی مالکیت فکری پتنت اعطا نمی‎کند و بنابراین در دنیا پتنتی تحت عنوان پتنت بین‌المللی وجود ندارد بلکه این سازمان فرایند ثبت اختراع در چندین اداره ثبت را به طور همزمان تسهیل می‌کند و همان طور که در ادامه تشریح خواهد شد، در نهایت ادارات ملی یا منطقه‎ای هستند که در مورد اعطا یا عدم اعطای پتنت تصمیم می‌گیرند. به هر حال چندین موافقت‌نامه یا معاهده بین‌المللی در رابطه با ثبت اختراع یا سایر مصادیق مالکیت فکری وجود دارد که از جمله می‌توان به کنوانسیون پاریس، معاهده PCT، موافقت‌نامه استراسبورگ، معاهده بوداپست و معاهده PLT که به وسیله سازمان جهانی مالکیت فکری و موافقت‌نامه تریپس که توسط سازمان تجارت جهانی مدیریت می‌شود، اشاره کرد.

این مقاله شامل سرفصل‌های زیر است:
1- مقدمه
2- قوانین و ادارات ملی ثبت اختراع


لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله ابتدا وارد سایت شوید
ارسال نظر